आणि भूत ... झाले !
लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर आई ss.. आणखी किती वेळ अभ्यास करू, मला कंटाळा आलाय, माझे मित्र खेळायला माझी वाट बघत असतील, जाऊ का मी ? मी आपला बोलतोय , बोलतोय आणि आई चक्क चंडिका देवीच्या अवतारात माझ्यासमोर उभी, फक्त हातात शस्त्रांऐवजी काठी व पट्टी होती, बाकी चेहऱ्यावरील भाव देवीसारखा म्हणजे माझ्यासारख्या असुराला आता काठीने बोकलून काढू का पट्टीने मारू ! कुठे चाललास ? आईने मला दरडावून विचारले. तिच्या या रणरागिणीच्या अवतारापुढे , माझे उत्तर घशातच अडकले . कुठे बरं जाऊन लपावे ? म्हणजे आई मला शोधू शकणार नाही, मी मनात विचार करू लागलो आणि अचानक आठवले की , गावाच्या बाहेर ओढयाजवळ एक पिंपळाचे झाड आहे , त्या झाडावर भूत राहते म्हणून त्या बाजूला कोणीही जात नाही म्हणजे तिचं जागा लपण्यासाठी 'safe ' आहे असे मी मनाशी ठरवले . 'भूत' असं काही नसतंच , माझा मुळी विश्वासच नाही , पण…. जर भूत असलं तर , मी मनातून थोडासा घाबरलो खरा पण , भूत आईएवढे 'danger ' नसेल असा विचार करून हसू लागलो . शिरीष, काय झाले हसाय