Marathi Stories

  लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर               अहो ss   हे  काय ! १००  रुपयांची  नोट फाटकी आहे ; अशी कशी घेतलीत ; बघितले नाही का ?  आईच्या प्रश्नांचा बाबांवर भडिमार चालू झाला . बाबा ऑफिस मधून नुकतेच घरी आले होते .       " अगं रिक्षावाल्याने दिली , त्याच्याकडे दुसरी १००   रुपयांची नोट नव्हती , मग काय करणार , शेवटी   घेतली 'फाटकी नोट' " बाबा म्हणाले. त्यावर आई म्हणाली " तुम्हांला काय माहित ? त्याच्याकडे दुसरी   १०० रुपयांची  नोट नव्हती  ते ! त्याने तुम्हांला मुद्दाम फाटकी नोट चिपकवली .   "बँकेत देतेस का ती   ' फाटकी   नोट ' आजोबा म्हणाले .     " बँकेत 'फाटकी नोट' घेत नाहीत " आई   नाराजीच्या स्वरात म्हणाली .        रस्त्याच्या कॉर्नर ला एक दुकान आहे , तो दुकानदार फाटक्या नोटा बदलून देतो , पण १०० रुपयांतील  २० रुपये कापून घेईल आणि  ८० रुपये परत करेल , बाबांनी आईला पर्याय सुचवला .     अरे, वा रे वा ! २० रुपयांचे नुकसान का   बरं !    आई   काहीशी   रागाने   म्हणाली .   बरं ! आता   चिडू   नकोस , उद्या   सकाळी   बाजारातून जास्त भाजी वि

  लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर           माझी श्रिया , घरात  बागडणारे फुलपाखरू , आता स्कूलला जाणार  होती . नुकतंच तिचे ऍडमिशन ' kindergarten ' मध्ये  झाले , नवीन युनिफॉर्म , नवीन स्कूल बॅग , नवीन डबा , नवीन वॉटर बॉटल , सारं काही  नवीन त्यामुळे  तिचा स्कूलला  जाण्याच्या उत्साहाला उधाण आले होते . पण  माझा जीव मात्र घाबरला होता ; श्रिया  स्कूल मध्ये बसेल ना ; रडणार तर  नाही  ना ; डबा खाईल ना ; सर्वांच्यात मिळून मिसळून वागेल ना ; एक ना  अनेक विचारांनी माझं मन  सैरभर झाले होते .              तिचे स्कूल घरापासून जवळच होते , नेण्या - आणण्याची जबाबदारी आजोबांनी घेतली होती , सकाळी ९ वाजता स्कूलला  न्यायचे आणि ११ वाजता आणायचे . आजोबांनी स्वतःचे ' schedule '  नातीच्या ' schedule ' नुसार  adjust केले होते . आज छोटी , छोटी मुले पहिल्यांदाच आईला सोडून स्कूलला आली होती . काही मुले रडत होती , काही मुले स्कूल नको म्हणून पळत होती तर काही दंगा मस्ती करत होती . टिचर्स मुलांना खाऊ देऊन , गाणी म्हणून तसेच colouring   करायला लावून स्कूलमध्ये रमवण्याचा प्रयत्न करत  होते . लहान  मुलांच