सेम टू सेम (Same to Same)

 लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर

         माझी श्रिया , घरात  बागडणारे फुलपाखरू , आता स्कूलला जाणार  होती. नुकतंच तिचे ऍडमिशन 'kindergarten' मध्ये  झाले , नवीन युनिफॉर्म, नवीन स्कूल बॅग , नवीन डबा , नवीन वॉटर बॉटल, सारं काही  नवीन त्यामुळे  तिचा स्कूलला  जाण्याच्या उत्साहाला उधाण आले होते. पण  माझा जीव मात्र घाबरला होता ; श्रिया  स्कूल मध्ये बसेल ना; रडणार तर  नाही  ना; डबा खाईल ना; सर्वांच्यात मिळून मिसळून वागेल ना; एक ना  अनेक विचारांनी माझं मन  सैरभर झाले होते .  

         तिचे स्कूल घरापासून जवळच होते , नेण्या - आणण्याची जबाबदारी आजोबांनी घेतली होती , सकाळी ९ वाजता स्कूलला  न्यायचे आणि ११ वाजता आणायचे . आजोबांनी स्वतःचे ' schedule '  नातीच्या ' schedule ' नुसार  adjust केले होते . आज छोटी , छोटी मुले पहिल्यांदाच आईला सोडून स्कूलला आली होती . काही मुले रडत होती , काही मुले स्कूल नको म्हणून पळत होती तर काही दंगा मस्ती करत होती . टिचर्स मुलांना खाऊ देऊन , गाणी म्हणून तसेच colouring  करायला लावून स्कूलमध्ये रमवण्याचा प्रयत्न करत  होते . लहान  मुलांचा आवडता छंद म्हणजे 'drawing' आणि 'colouring', कागदावर वेड्या वाकड्या रेघा काढणे , गोलाकार , त्रिकोणाकार चेहरे काढणे, त्यावर आवडता कलर देणे  मग चेहरा गुलाबी असो वा पिवळा 'who cares!  म्हणूनच की काय , श्रियाच्या स्कूलमध्ये दुसऱ्या आठवड्यात चित्रकलेची स्पर्धा ठेवली होती. घरी आल्यावर श्रियाने drawing च्या  स्पर्धेबद्दल सांगितले , कुठले चित्र काढायचे ? यावर घरात चर्चा सुरु झाली .

   आजी म्हणाली - छानसा बॉल काढ , रंगीबेरंगी . "नको, बॉल नको  आजी"  श्रिया चे उत्तर . 

   आजोबा म्हणाले -  छत्री काढते का ? नाहीतरी पावसाळा सुरु आहे . तुझी छोटीशी छत्री, चित्र काढताना समोर ठेव म्हणजे झालं .

    बाबा म्हणाले - फूल काढ , सोपे आणि छान .  गुलाबाचे का कमळाचे , कुठले काढते ? पण  श्रियाचा 'topic ' काही ठरेना .

    शेवटी आई म्हणाली - 'Ice cream' चा cone काढ , खूप वेळा आईस्क्रिम खाल्यामुळे त्याचा आकार आणि रंग चांगलेच माहीत आहेत तुला , नाही का !

    तशी श्रिया म्हणाली " छे , छे इतकं कठीण चित्र  मी  काढणार नाही .

     मग काय काढणार ? आम्हीं सर्वांनी एकदम विचारले . मी की नाही 'फॅमिली चित्र' काढणार , आजी- आजोबा , आई- बाबा आणि मी, छान आहे ना  idea !  आत्याने कसं फॅमिली चित्र काढले आहे  अगदी तसंच 'same to same '     

     श्रियाची लाडकी आत्या , 'शालिनी उर्फ शालू आत्या , एक नामवंत 'Artist'. त्यामुळे श्रियाचा पण एकच अट्टाहास " मी देखील आत्यासारखी artist होणार ". शालिनीने एक सुंदरसे फॅमिली चित्र काढले होते , ते चित्र सासऱ्यांनी फ्रेम करून हॉल मध्ये भितींवर लावले होते . सासरे अभिमानाने सांगत " माझ्या शालूच्या हातात  जादू आहे ,  तिने बोटांत पेन्सिल पकडली  कि कागदावर छानसं चित्र उमटलेच म्हणून समजा .   

    श्रियाचा फॅमिली चित्र हा  topic  आम्हांला जरा कठीणच वाटत होता.  बाबा हसत म्हणाले " श्रिया , काढायला जायचा मारुती आणि निघायचा उंदीर असे नको व्हायला ".   पण ती मात्र जिद्दीने पेटली होती , त्यामुळे काही केल्या ' फॅमिली चित्र ' हा  'topic' बदलेना .

     दुसऱ्या दिवसापासून चित्रकलेसाठी लागणारे कागद ,पेंसिली , रबर , स्केचपेन , क्रेयॉनस हे सामान हॉल मध्ये अस्ताव्यस्त पसरू लागले .  भितींवरील 'फॅमिली चित्र' खाली आले होते .   कधी श्रिया सोफ्यावर बसून चित्र काढी  तर  कधी जमिनीवर झोपून चित्र काढी .  आत्याने काढलेले चित्र डोळ्यासमोर ठेऊन कागदावर काहीतरी काढण्याचा प्रयत्न करी , अधून -मधून ती सांगे ' आजोबा हे चित्र छान  नाही , हा पेपर टाकून दया , दुसरा पेपर दया , बिचारे आजोबा काय करणार ! नातीच्या मदतीला हजर असायचे . एव्हाना १५ ते १६ पेपर कोपऱ्यात जाऊन बसले होते , पेंसिली शार्प करून छोट्या झाल्या होत्या , स्केचपेन नी हात रंगले होते , क्रेयॉन्स  चे  कलर नुसते  कागदावरच नाहीतर जमिनीवर पण वापरले होते.  दमली असेल गं  माझी  नात ; भूक लागली असेल तिला असे  म्हणून आजी मधून - मधून बिस्किटं , फळे आणि चॉकलेट भरवत होती.    

      प्रॅक्टिस करता करता आठवडा कसा संपला कळलेच नाही .  स्पर्धेचा दिवस उगवला , श्रियाची स्वारी खुशीत होती , आजी म्हणाली " देवाला  नमस्कार  कर आणि सांग माझ्याकडून फॅमिली चित्र  काढून घे अगदी आत्याच्या चित्रासारखे  'same to same ' श्रियाने मानेनेच होकार दिला . आज  माझ्या मनात देखील  थोडीशी भिती निर्माण  झाली  होती , जर  तिला  चांगले चित्र काढता आले  नाही तर .... ती  हिरमुसेल , रडेल , नको नको देवा ! माझ्या राणीला नाराज करू नको , मदत कर , please असे  म्हणून मी  देखील देवाला  नकळत  हात  जोडले . आजी सारखी हॉल मध्ये येरझाऱ्या घालत होती पण  आजोबा मात्र अडगळीच्या खोलीत काहीतरी खुडबूड करत होते . ११ वाजायला आले  तसे  ते  स्कूलला  गेले , तिला घेऊन घरी  आले , पण  नेहमीची बडबडी श्रिया आज  काहीशी  गप्प होती, गालाचा फुगा फुगला होता ." काय झालं? चित्र छानसं काढलंस ना ! "  आजोबांनी विचारले. ती काहीच  बोलेना .  आजी म्हणाली " अगं स्पर्धेत भाग घेणे हेच खरं महत्वाचे , बक्षीस मिळणार  नाही  म्हणून रडायचे  नाही  बाळ " तरी  स्वारी  हुप्प . आज  माझ्या  चिमणीचा  चिवचिवाट बंद  होता , काय  करावं म्हणजे चिवचिवाट पुन्हा  सुरु होईल , काहीच सुचेना.

     तेवढ्यात आजोबांनी अडगळीच्या खोलीतून एक कागद  आणला आणि श्रिया समोर धरला , तो कागद  पहाताच तिची  कळी खुलली , तिने आपल्या बॅगेतून चित्राचा कागद काढला व दोन्ही कागद बघून आनंदाने ओरडली 'same to same '. आम्हीं दोघी गोंधळलो , एवढा वेळ प्रयत्न करून न  खुलणारी कळी , एका  कागदामुळे खुलली , काय बरं जादू आहे त्या कागदात ! मी  न  राहून  विचारले .

    त्यावर सासरे म्हणाले " शालू  ' kindergarten ' मध्ये होती तेव्हा  तिने  हे  फॅमिली चित्र काढले , तिचे पहिलेच चित्र म्हणून मी आवडीने जपून ठेवले. आज  श्रियाची पहिलीच स्पर्धा आणि  तिने देखील शालू सारखे फॅमिली चित्र काढले आहे, बघा तुम्हीं असे  म्हणून दोन्ही चित्रं आम्हांला बघायला दिली .  दोन्हीं चित्रांत गोलाकार डोकं,  त्रिकोणी शरीर आणि  काडी सारखे पाय असणारी माणसे होती , दोन्हीं चित्रांत फारच साम्य दिसत होते .

    आजी  हसून  म्हणाली " श्रियाचे 'same to same ' चित्र,  हे  मिशन यशस्वी  झाले  तर  !