पोस्ट्स

जून, २०२२ पासूनच्या पोेस्ट दाखवत आहे

अन्नदेवता ..... नमो नमः 🙏

इमेज
  लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर          हे   ग काय मनू , आज पण डबा संपवला नाहीस , आज तर तुझ्या आवडीचे सँडविच दिले होते . अग, आई   डबा संपवणारच होते पण काय करू   लंच -ब्रेक संपला   . रोज जेवताना ताटात अन्न टाकते , डबा संपवत नाही, हे मला अजिबात आवडत नाही , अन्नदेवतेचा अपमान होतो, शालिनीची बडबड चालू होती आणि मनू आजीच्या पाठीमागे लपली होती . मनू म्हणजे " मनाली   जोशी ", " Sr.Kg मध्ये शिकणारी" , "एकुलती एक नात " त्यामुळे मनू   आजी-आजोबांच्या गळ्यातील ताईत होती. कधीतरी शालिनीला वाटायचं ,' मनूचे चुकले कि ओरडावे पण आजी-आजोबा तिची ढाल बनायचे ' त्यामुळे तिला गप्प रहावे लागे .   काय करावे बरं   ? असा विचार करता करता शालिनीने बेडवर अंग टाकले , इतक्यात तिच्या मनात एक छानसा विचार चमकला तशी ती खुदकन स्वतःशीच हसली आणि निद्रादेवीच्या आधीन झाली.           दुसरा दिवस उजाडला.  शालिनीचे उठणे , घर आवरणे , शरद आणि मनू साठी डबा बनवणे , सासू- सासऱ्यांसाठी चहा -नाष्टा तयार करणे सारे काही नेहमीप्रमाणे सुरु झाले .  आजी -आजोबांनी मनूला उठवून शाळेसाठी तयार केले , निघतांना तिने श

मी कोण होणार ……..

इमेज
    लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर      आज,   मला नवीन ठिकाणी आणले आहे , येथे फुलांची   सुंदर   सजावट केली   आहे , दिव्यांची रोषणाई आहे, रंगीबेरंगी फुगे लावलेले आहेत , खूप छान वाटत   आहे   देवा ! भिंतीवर पण काहीतरी लिहिलेले दिसतंय,   पण झाकलेले   आहे का बरं ? कळत नाही   मला .         बापरे   ! किती   ही   माणसे ! हॉस्पिटल नंतर आजच,   मी इतकी   माणसे बघत आहे. आजोबा हसत - खेळत कुणाबरोबर   बोलत   आहेत , बहुतेक   ते   त्यांचे मित्र असावेत . आजी पण सारखं माझा   सोनू , माझा   सोनू म्हणून ह्या लोकांना सांगत आहे,   कदाचित   ते   तिचे   नातलग   असावेत .   आई - बाबा   तर   लोकांच्या गराड्यातच   आहेत , मित्र - मैत्रिणी काय , नातेवाईक काय, नुसती   धमाल . काका जरा कामात दिसतोय , नाहीतर मला बघताक्षणीच शिटी मारतो , काय सागूं देवाss   काकाची शिटी म्हणजे जणू काही कोकिळेची कुंजनच .           कुणीतरी कुजबुजतोय   शाळा ,शाळा. अडीच वर्षाचा झाला कि ' Play   group ' सुरु होईल , मग   कुठले बोर्ड ? State   , CBSE   , ICSE का   International ? एक   काकी   म्हणाली " माझा बाळ State Board ला आहे , दु

फजिती……………. अरे बापरे 😲

इमेज
  लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर         जून महिना, शाळा नुकतीच सुरु झाली होती , आज आमचा पी . टी . चा तास होता पण काल   पावसाने जोरदार हजेरी लावल्यामुळे आज, आम्ही मैदानावर हजर राहू शकणार नव्हतो.   पी. टी. चे   विनोद सर ; नावाप्रमाणेच विनोदी ; हसा व हसवा हेच त्यांचे ब्रीदवाक्य .          सर वर्गात आले,   सर्वांनी   हसून अभिवादन केले.    बरं , आज आपण मैदानावर जाऊ शकत नाही तर वर्गातच हसण्याचा व्यायाम करूया . आतापर्यंत, अनेकांच्या बाबतीत गमती-जमती घडल्या असतील ,त्यातील एखादी गंमत आज आपण ऐकूया.   कोण बोलेल बरं ? काहींनी हात वर केले . नको ,नको   नेहमीचे चेहरे नको,   कोण बरं ? मागून दुसरा बेंच ,खिडकीजवळील असे सांगून   सरांनी   मला उभे केले . मुले कुजबुजली "लाजाळूचे झाड " कसं बोलेल ? मी कमेंट्स ऐकून खूप घाबरली . तसे सर म्हणाले "अगं आठवीपर्यंत आलीस ,आतापर्यंत   जीवनात गमतीचा प्रसंग नाही ,असे शक्यंच नाही. आज मला बोलतं करायचेच   , असं सरांनी ठरवलं होत वाटतं . मी मनांत गणपतीबाप्पाला हाक मारली , देवा , मला शक्ती दे ,बुद्धी दे आणि मी बोलायला सुरुवात केली .            हा प्रसंग मागील वर्