फजिती……………. अरे, बापरे! 😲
लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर
जून महिना, शाळा नुकतीच
सुरु झाली होती, आज आमचा पी.टी.चा तास होता पण काल पावसाने जोरदार हजेरी लावल्यामुळे, आज आम्ही मैदानावर
हजर राहू शकणार नव्हतो. पी. टी. चे विनोद सर, नावाप्रमाणेच विनोदी, हसा व हसवा हेच
त्यांचे ब्रीदवाक्य .
हा प्रसंग मागील वर्षी मे महिन्यात घडला. माझी आत्या सातारा येथे राहते, तिच्या मुलीचे म्हणजे माझ्या आत्येबहीणीचे लग्न. लग्न सुट्टीत असल्यामुळे घरातील सर्वांनीच जायचे ठरवले होते. साखरपुडा, हळद आणि लग्न असा कार्यक्रम होता. आम्हीं सर्वजण साखरपुड्याच्या आदल्या दिवशी साताऱ्याला पोहचलो. साखरपुडा साधेपणाने करण्यात आला, दोन दिवसांनी हळद व नंतर लग्न. घरातील पहिलेच लग्न असल्यामुळे सर्वांना आग्रहाचे आमंत्रण होते, नातेवाईकच नव्हे तर गावातील बरीचशी मंडळी हळदीला पण हजर होती. हळदीचा कार्यक्रम रंगतदार झाला, लहान-मोठे, स्त्री -पुरुष सर्वांनी एकमेकांना हळद लावून, गाणी गाऊन मजेने साजरा केला, आम्हीं मुले-मुली नवरीभोवती फेर धरून नाचत होतो. सूर्य माथ्यावर आला, जेवण तयार झाले, सर्वत्र जेवणाचा सुगंध पसरला होता. सर्वांना भुकेची जाणीव होऊ लागली. चला, चला सर्वांना भूक लागलीय, वाढायला घ्या, काका सूचना देऊ लागले, तसे सर्वजण सरसावले.परिस्थिती बेताची म्हणून 'बुफे' ला काट मारून सरळ पंगती ठरवलेल्या होत्या. जेवणे वाढली, लोक पंगतीत येऊन बसले. पटा-पटा वाढा, माणसे भरपूर आहेत, काकांच्या सूचना चालूच होत्या.
पंगतीत आपले भाऊ वाढत आहेत, हे पाहून माझी चुलतबहीण मला म्हणाली, "चल, आपण ट्राय करूया". "नको-नको काही चुकले तर", मी तिला म्हणाले. काही घाबरू नकोस, मी आहे ना, तिचे सांगणे. चमकदार पत्रावळी त्यावर जिलेबी, मठठा, वांग्याची भाजी, मसालेभात व त्यावर तूप. तिने मसालेभात वाढायचा ठरवला व मी त्यावर तूप वाढायचे ठरवले, ती पुढे मी मागे. पहिली पंगत झाली, दूसरी झाली, तिसरी झाली, माझा आत्मविश्वास वाढला, जमतंय तर आपल्याला, मी स्वतःवर खुश झाले. आता चौथी पंगत सुरु झाली, अचानक सूर्यप्रकाश माझ्या डोळ्यासमोर चमकला आणि मी काय केलं? हे कळायच्या आतच जोरदार हशा पिकला. काय झाले ? मला कळेचना, पहाते तर काय? पंगतीतील टकला माणूस डोक्यावरील तुपाला हात लावीत होता. अरे देवा ! हे मी काय केले, चमकदार पत्रावळ समजून मी चक्क चकचकीत टकल्यावर तूप वाढले, बापरे ! आईला जर कळले तर ...ओरडेल, म्हणेल लक्षच नसतं कशात, बाबा काय म्हणतील ? हाता-पायाला घाम फुटला, अंगातील शक्तीच नाहीशी झाली, गणपती बाप्पा धाव रे ,संकट पडले भारी, २१ मोदकांचा नैवैद्य दाखवीन, प्लिज .
आजी नेहमी म्हणते, जर देवाला मनापासून हाक मारली, तर तो नक्कीच
धावून येतो आणि काय आश्चर्य ! न रागवता त्या माणसाने डोक्यावरील अर्थात टकल्यावरील तूप बोटांनी चाखले व हसून म्हणाले, "साजूक तूप आहे वाटतं"! पुन्हा एकदा हशा पिकला. माझा रडवेला चेहरा पाहून
ते हसत म्हणाले " वाढ-वाढ तूप वाढ ,पण यावेळेस मसालेभातावर वाढ, डोक्यावर नको". त्यांनी दाखवलेला मनाचा मोठेपणा पाहून माझी भीती कुठल्याकुठे पळून गेली ,सॉरी म्हणून मी पुन्हा तूप वाढण्यास सरसावले. वर्गातील सर्वांनी जोरदार टाळ्या वाजवल्या, मला अगदी स्पर्धा जिकंल्यासारखे वाटले.
खाली बसताना सहज माझे लक्ष दाराकडे गेले तर दुसऱ्या तासाचे टिचर उभे होते, म्हणजे, मी तास संपला तरी बोलत होते, बापरे ! बोलताना मला भानच राहिले नाही. विनोद सर जाताना सहज म्हणाले "लाजाळूचे झाड फुलले आहे बरं का" !
.jpeg)
.jpeg)
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा