Marathi Stories

    लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर               आज  परिक्षेचा रिझल्ट लागला , मी सहावीतून सातवीत गेलो . " मला स्कूलमध्ये NCC   हा विषय येणार , खाकी रंगाचा युनिफॉर्म , शूज , कॅप  वा! मस्त आणि त्या युनिफॉर्ममध्ये मी शूरवीरासारखा दिसणार" मी म्हणालो. त्यावर बाबा म्हणाले " अहो राजे, लाईट गेली की कळेलच कोण शूरवीर आहे ते !" घरातील सर्वजण खो -खो हसू लागले.  तेवढ्यात माझा मित्र राजू आला . राजू म्हणाला, " माझे काका कोकणातून आले आहेत , ते आम्हांला छान  गोष्ट सांगणार आहेत , तू  पण येतोस का ऐकायला" ? मी घड्याळाकडे बघितले , रात्रीचे १० वाजले होते .  "अरे , काळजी करू नको , १ तासात गोष्ट संपेल" , राजू म्हणाला . मी मनात विचार केला , १ तास म्हणजे ११ वाजतील , म्हणजे आणखी रात्र होणार.  माझा चेहरा बघून बाबा म्हणाले " मी येऊ का तुला न्यायला " ? आई किचन मधून बोलली " अहो , आता तर तो म्हणाला ना , मी शूरवीर आहे ते ! मग तुमचा विश्वास नाही बसत का" ? आईच्या या बोलण्यावर मला जायलाच हवे होते .          ...

    लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर        जून महिना नुकताच सुरु झाला होता , पावसाच्या सरी अधून - मधून बरसत होत्या , वातावरणात मस्त गारवा होता . हातात गरमागरम चहाचा कप घेतला आणि गॅलरीतील झोपाळयावर येऊन बसले . ओल्या मातीचा सुगंध दरवळत होता आणि सोबत आल्याचा चहा वाह ! मन अगदी उल्हसित झाले होते . झोपाळ्याच्या झुल्यावर माझे मन बालपणीच्या आठवणीत रममाण झाले होते , मधूनच गालावर हास्य फुलत होते .        काय करतेस गं आई ? तिच्या या वाक्याने मी भानावर आले , " कोमल " माझी लेक , अगदी नावाप्रमाणेच आहे , तिचे ते हळुवारपणे बोलणे , फुलपाखरासारखे बागडणे , हसतांना गालावरची खुललेली खळी , मनाला भुरळ घालते पण… . तिची एक वाईट सवय आहे ती म्हणजे कुठलेही काम सांगा , " उद्या करीन " हे तिचे उत्तर . अगं , तुझा हा ' उद्या ' येणार तरी कधी ? आमच्या या प्रश्नावर " उद्या तर रोजच येतो " असे बोलून ती पळ काढायची ". तिचा हा " उद्या " मला घाबरवतो कारण आज ती " Senior K. G. " मध्ये आहे कालांतराने जर म्हणाली " आई , अभ्यास नां उद्या...

  लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर      अरे निहार, ऐक जरा ssss मला काही सांगू नको आई, मी आता पहिलीत गेलोय , मोठा झालोय मी  . आजी - आजोबा खो खो हसू लागले , पण तुला   बाबांसारखी दाढी ,मिशी कुठे आलीय ? नाही, तेवढा मोठा नाही झालो पण थोडा मोठा झालो आहे असे बोलून त्याने बाहेर खेळायला धूम ठोकली.   मला ना भीती वाटते, नयना बोलू लागली , निहार छोटा असताना घरातील चार गोष्टी ऐकायचा व   बाहेरील गोष्टींकडे दुर्लक्ष करायचा आता नेमकं त्याचं उलट झालंय , बाहेरचं जास्त ऐकतोय व घरातील गोष्टींकडे दुर्लक्ष करतोय . काही काळजी करू नकोस , देवाची प्रार्थना , आपले संस्कार त्याला वाईट मार्गावर जाऊ देणार नाहीत ,तू फक्त लक्ष ठेव ,नयनाला सासू -सासरे समजाऊ लागले .       उद्या सुट्टी , शाळेला बुट्टी म्हणत तो आई - बाबांच्या मध्ये येऊन झोपला . निहार , निहार .  चल माझ्याबरोबर , त्याला वाटले राजू खेळायला बोलवायला आला , तो डोळे चोळून बघू लागला पण राजू काही दिसेना . "चल माझ्याबरोबर" एवढेच  शब्द त्याच्या कानावर पडले , तो  मुकाट्याने चालू लागला ,  एव्हाना त्या...

    लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर       मंजिरी , आज सकाळपासून खुशीतच होती त्याला कारणही तसंच होतं , तिच्या सगळ्या मैत्रिणींनी आज ' पार्टी ' चा बेत ठरवला होता . कधी एकदा कामं संपवते आणि पळते असं तिला वाटत होते , काम करता करता ती मनात काही मनसुबे रचित होती , काय बरं खायला नेऊया ? कुठला ड्रेस घालूया ? कुठला ' फॅमिली फोटो ' दाखवायला नेऊया ? विचारांच्या तंद्रीत तिने सर्व कामे पूर्ण केली , मानस पाचवीत शिकत असल्यामुळे शाळा दुपारची होती , तिने त्याला स्कूल बस मध्ये चढवलं आणि सरळ मैत्रिणीकडे गेली . गप्पा - टप्पा , हसणं - खिदळणं , खाणं - पिणं यात संध्याकाळ कधी  झाली तिला कळलेच नाही . साडे - पाच वाजले तसे तिला घरचे वेध लागले . " मानस येईल आता , मी निघते” ती म्हणाली , अगं आजी आहे ना घरी ! कशाला घाई करते उषा बोलली . महेश पण येईल इतक्यात , ती म्हणाली , मग आज , आईच्या हातचा चहा घेईल असे बोलून सगळ्याजणी हसू लागल्या .      नाही , नाही म्हणता मंजिरी सहा वाजता निघाली , घरी पोहचली , दरवाजा उघडला आणि बघते तर काय ! मानसचे ' सॉक्स ' सोफ्य...