Marathi Stories

          लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर           चौथीचा वर्ग चालू आहे, तिसरा सायन्सचा तास सुरु होणार, भोळे बाई येतील म्हणून मुलामुलींनी पुस्तके, वह्या बेंचवर काढून ठेवली. भोळे बाई म्हणजे कडक शिस्त,   स्वच्छता, नीटनेटकेपणा त्यामुळे वर्गात बाईंचा दरारा असायचा.              इतक्यात शिपाई वर्गात आला, भोळे बाई आज आल्या नाहीत, पिरियड ऑफ आहे, असे सांगून निघून गेला. व्वा! एकच गलका, ग्राउंड वर जाऊया का? काय काय खेळूया? खो-खो, फुटबॉल, पकडा-पकडी, मुलांचे प्लॅनींग सुरु झाले. एवढ्यात ताईसारखी दिसणारी मुलगी वर्गात आली, "आज मी तुमचा सायन्सचा तास घेणार आहे",  ती   म्हणाली.  आमचे चेहरे हिरमुसले. तशी ती हसत म्हणाली, "घाबरू नका, अभ्यास घेणार  नाही , एक छानशी गोष्ट सांगणार आहे, खेळ नाही तर निदान गोष्ट तरी चालेल ना"! तिने विचारले. हो, एका सुरात आम्हीं ओरडलो.       ती हसत म्हणाली, "तुमचा वर्ग किती छान आहे, पुस्तके, वह्या बेंचवर व्यवस्थितपणे ठेवल्या आह...

लेखिका : सौ. तृप्ती पाडळकर          मित्रांनो, माझ्या आजोबांकडे गोष्टींचा खूप मोठा साठा आहे, रोज रात्री झोपताना, ते मला छानशी गोष्ट सांगतात. काल नेहमीप्रमाणे, आजोबांनी रात्री झोपताना  मला पांडुरंगाची गोष्ट सांगितली, गोष्ट ऐकता ऐकता मी कधी झोपलो कळलेच नाही. अचानक मला पांढरा शुभ्र प्रकाश दिसू लागला, म्हणून मी डोळे चोळून पाहू लागलो तर पांडुरंग कमरेवर हात ठेऊन विटेवर उभा होता. मी थोडासा घाबरलो, चाचपडत म्हणालो," देवा, खुर्चीवर बसा ".  तो हसून म्हणाला," नको, नको, मी विटेवरच ठीक आहे " .         माझा काही विश्वास बसेना, देव, चक्क माझ्यासमोर ! तसा तो हसत म्हणाला, "विश्वास बसत नाही का रे तुझा ? तुला पाहिजे ते माग, एका क्षणार्धात आणून देईन". मनात विचार केला, मागून तर बघूया, मिळाले तर मज्जाच मज्जा ! मी देवाला म्हणालो, "चॉकलेट बॉक्स, क्रिकेट किट, फुटबॉल, सापशिडी, कॉम्पुटर गेम, सर्व गोष्टी दे ". देव म्हणाला, "अरे थांब थांब! हे सारं तुझ्या हातात मावेल का ? कारण जमिनीवर पडलं तर नष्ट होईल आणि तुझे हात तर चिमुकले आहेत". मला आजोब...

लेखिका : सौ . तृप्ती पाडळकर    आई ss सुमी ना अगदी वाईट मुलगी आहे , मी तिच्याशी मुळीच बोलणार नाही . सई शाळेची बॅग ठेवताना बोलत होती, तिचा चेहरा रागाने लालबुंद झाला होता.  "काय झाले? सुमीशी भांडलीस का? ती तर तुझी best friend आहे ना" ,मी  म्हणाले. पण ती आता माझी best friend  नाही, असे बोलून सई हात-पाय धुवायला पळाली.       खरंतर सुमी, म्हणजे सुमती आणि सई अगदी जिवा - भावाच्या मैत्रिणी ,  त्याला कारणही तसेच होते,   दोघी  शेजारीशेजारी राहत होत्या,  त्यामुळे  एकत्र शाळेत जायच्या,   एकत्रच डबा खायच्या आणि शाळा सुटल्यावर हातात हात घालून घरी यायच्या . शाळेत दोघींची मैत्री पण  प्रसिध्द होती . पण, आज सई खूपच चिडली होती .   मला ठाऊक आहे की, सईचा राग आईस्क्रिमच्या एका कपात विरघळून जातो म्हणून जेवल्याबरोबर आईस्क्रिमचा कप पुढे केला . तो गटकवल्यावर सई पोपटासारखी बोलू लागली .         आई, आज शाळेत बाई मला ओरडल्या .  का बरं !   काय झाले ?   मी चेहऱ्यावर आश्चर्याच...

  लेखिका : सौ . तृप्ती पाडळकर            आई   आई ..... अग मी   उडत आहे , मला पकड   ना ! अग मी दिवाणखान्यातून उडत उडत गच्चीवर आले . अय्या गच्चीतल्या झाडांवर किती छान फुलपाखरे बसली आहेत ,  त्यांचे रंग किती सुंदर आहेत ; पिवळा ,  निळा , गुलाबी व त्यावर काळे ठिपके अगदी माझ्या फ्रॉकसारखे . अरे थांबा , मी पण आले तुमच्याबरोबर उडायला , उडत, उडत मी बागेत आली,  वा ! किती सुंदर बाग आहे , फुलांचा सुगंध दरवळत आहे , तऱ्हेतऱ्हेची फळझाडे पण आहेत , फुलपाखरे झाडांवर नुसती भिरभिरत आहेत , माझ्याकडे तर मुळीच लक्ष नाही त्यांचे,  चालली मी उडत .           मला  पक्ष्यांचा किलबिलाट ऐकू येतोय . या निळ्याभोर आकाशात पक्षी किती स्वछंदपणे उडत आहेत , एकमेकांशी हितगुज करत आहेत ,  आई , शाळेत जाताना आपल्याला ट्रॅफिक लागते आणि त्यामुळे कधी कधी उशीर होतो ना ! पण आकाशात नो ट्रॅफिक,  अरेच्या ! आई तर घरी आहे, म्हणजे मी एकटी बडबडत आहे, ही, ही  . मुले वेगवेगळ्या आकाराचे पतंग उडवत आहेत त्रिकोणी , चौकोनी , अ...

 Hi,  This is my first post. I have started this "mymarathistori", blog as part to complete my dream of inculcating the values among kids through short stories. These stories are fictional, but carry immense value as part of teaching human values to kids.  Do share them with you kids, I am sure they will like it.  Bye, Trupti